INTERVIEW

Wat doe je voor de kost? 
Naar verbeteringen zoeken bij bedrijven, waardoor ze kunnen groeien. Ik ben business creative. De vernieuwingen die ik voorstel hebben niet alleen omzet als motief. Het kan ook gaan over verbeteringen van de werkomgeving, het investeren in mensen of in kennisgroei. Voor blindweg ontwikkeling moet je niet bij mij zijn. Je zou zomaar in de richting van een doodlopende weg kunnen ontwikkelen.
Waar ik voor sta is het creatief doorbreken van patronen. Zorgen dat mensen zin krijgen in verandering. Bedrijven hebben de neiging om de paden te bewandelen die ze gewend zijn. Wat logisch is, je gaat uit van wat je kent en beheerst. Mijn toevoeging is om sluiproutes aan te wijzen. Of een compleet nieuwe snelweg te laten zien, die het bedrijf zelf over het hoofd zag.

​

Voorbeeld...
In een sessie met een aardbeienkweker klaagde de ondernemer over de geringe marge die zijn product opbracht. Hij was recht door zee. Ik voelde aan dat ik hem op gelijke wijze de waarheid kon zeggen. ‘Dat komt omdat je lui bent’, hield ik hem voor, ‘want je bent alleen maar aan het telen.’ Waarop ik hem adviseerde in beweging te komen. Hoe wist ik ook nog niet, maar dat gingen we samen uitvinden. Destination unknown.
Dankzij zijn vertrouwen kon ik voor hem floreren. 

Wat was me opgevallen? Hij kon prachtige verhalen vertellen over zijn aardbeien. Je hing onmiddellijk aan zijn lippen als hij los ging over de vele soorten die hij teelde, de schoonheid, de voedingswaarde….Die man was een aardbei.
Drie beelden vielen me spontaan te binnen: Een podium, een kerktoren en een aardbeiboom.  
Toen spiegelde ik hem voor: ‘Je staat op een podium en je spreekt over aardbeien alsof je een geloof aan het verspreiden bent. Op het altaar staat een aardbeienboom. Zo trek je mensen van over de hele wereld aan.’
Dat idee landde bij hem.  
Vervolgens zijn we ermee aan de slag gegaan. ‘Hoe ziet die boom er uit?’ vroeg hij. Waarop ik een schets maakte die hij door een kunstenaar heeft laten uitvoeren. Die boom kreeg als kunstwerk een nominatie tijdens de Dutch Design Week in Eindhoven.  
Zijn business onderging een complete metamorfose. Voortaan vertelt hij zijn verhaal als aardbeien-cateraar. Op luxe feesten biedt hij zijn product aan, in al zijn variaties, als een delicatesse.

​

Wat is je geluksmoment?
Als ik een wit vel papier voor mijn neus heb. In dat witte vlak liggen oneindig veel werelden te slapen. Met een stift kan ik die allemaal tot leven wekken. Dat is HET gevoel.  

​

Wat speelde je het liefst als kind? 
Als zevenjarige speelde ik graag met poppetjes. Je had toen jongenspoppen als The Lone Ranger en Big Jim. Op mijn kamer bouwde ik hele dorpen. Voor indianen. Of vestingen voor soldaten, ridders en cowboys. Daar was ik uren zoet mee. Ik bouwde werelden na en ik creëerde nieuwe. Het ging me niet zozeer om het bouwen, meer over de avonturen die de poppen beleefden. Mijn ouders hadden geen kind aan me. Mijn verbeeldingskracht was mijn beste speelkameraad. 

​

Had je geen vrienden?
Jawel. Daar ging ik mee voetballen. We woonden op Zuid. Bloemhof. 
Op het veldje achter speelden we dagelijks. Ik was meestal keeper. Dat doe ik nog steeds: Een doel verdedigen. Ik bekijk een situatie van alle kanten. Bij een bedrijf zie ik waar de gevaren liggen, waar de kansen. Die wijs ik allemaal aan. Zoals een goede keeper de situatie overziet. Bij een corner ziet een doelverdediger waar de bal heen gaat, waar de spelers staan en waar hij moet staan. Het is op zo’n moment alsof de tijd vertraagt. Je weet dat die bal in jouw armen gaat landen en waar je hem heen gaat spelen. Terwijl het nog drie tellen duurt voor je hem hebt. Ze noemen dat wel een split view. Je overziet de situatie in zijn geheel, alsof je boven het veld zweeft, en tegelijkertijd zie je de details, je pakt de bal. 
Dat vermogen komt bij mijn werk goed van pas. Het overzicht behouden en op hetzelfde moment de details zien. Daar komt bij dat ik in beelden denk. Ik combineer een analytisch met een beeldend vermogen. Wat mijn opdrachtgever daarvan merkt? Ik luister en geef mijn inzichten in beelden terug.

​

Op welke beslissing in je leven ben je het meest trots? 
Dat ik in 1996 voor mezelf ben begonnen. Dat zie ik tot op de dag van vandaag als mijn grootste overwinning. Dat ik dat heb gedurfd. Tot dan werkte ik bij het gerenommeerde bureau van Wladimir Flem, voor grote merken als Centraal Beheer, Mercedes en Centerparcs. Aanvankelijk als vormgever en later als marketeer. Ik deed het werk met twee vingers in mijn neus. Van die beslissing om voor mezelf te beginnen heb ik nooit spijt gehad, maar het leverde ook een enorme confrontatie op. Met mezelf. Want ik kwam erachter hoe verwend ik was geweest. Bij Flem kwamen de klanten binnen als vliegen op de stroop. Pas nadat je voor jezelf begonnen bent, merk je welke zekerheid je hebt opgegeven. Als dat besef doordringt komt de angst op. Want het fundament waarop mijn zelfvertrouwen rustte, het merk, was ineens weggevallen. Zo’n sterk bedrijf biedt je een veilige omgeving, het is een machine met een sales afdeling en een ondersteunend apparaat. Nu moest ik zelf de post wegbrengen en dacht: Waar ben ik aan begonnen?

​

Hoe heb je jezelf overwonnen?
Door nog harder te werken. Continu te bewegen. En door na te denken over hoe ik andere mensen moet laten weten wat ik voor ze kan betekenen. Aanvankelijk streef je ernaar om de oude situatie terug te krijgen, met personeel en een heel bureau. Tot ik bedacht mezelf opnieuw uit te vinden. Zo kwam ik erachter dat uit je comfortzone stappen de sleutel is voor groei. Dat is precies wat ik mijn opdrachtgevers nu leer: Ik daag ze uit, om met een nieuw perspectief naar zichzelf te kijken. Het jezelf continu vernieuwen is een belangrijke succesfactor. Een voorwaarde voor geluk ook. 

​

Wat is de beste vernieuwing die je bij jezelf als business creative hebt doorgevoerd?  
Bij Nijenrode liep ik eens een senior, een geslaagde ondernemer tegen het lijf, die riep: ‘Wat jij doet, dat deed ik ook en dat heeft me niet geholpen.'
Hij bewonderde mijn passie voor creatie. Dat herkende hij waarschijnlijk in zichzelf. Dus ik vroeg: ‘Vertel…’
Hij zegt: ‘Jij gaat op de stoel van de ondernemer zitten -wat op zich goed is om hem te kunnen begrijpen- en dan presenteer je hem direct jouw oplossing. Daar moet je mee stoppen. Want een ondernemer ervaart dat als een aanval. Je kwetst hem op die manier. Je raakt hem in zijn trots.’
Ik begreep meteen wat hij bedoelde en ben daar een dag later dan ook mee gestopt. In plaats daarvan kondig ik het moment waarop ik mijn oplossing presenteer heel duidelijk aan.
Of ik presenteer hem een aantal suggesties waaruit hij zelf kan kiezen.’ 

​

Hoe ziet je ideale werkproces eruit? 
Waar ik gelukkig van word is iets bedenken voor een ander en het proces van de realisatie. Daarom waardeer ik het geluk in mijn werk ook met een acht. Veel van mijn ideeën worden ook uitgevoerd. Het gaat me om de reis die het beeld aflegt. Van hoe het in mij opkomt naar het landen in de werkelijkheid. Het meenemen van mensen in dat proces maakt me gelukkig. Als ik daarmee bezig kan zijn vertraagt de tijd en vergeet ik mijn omgeving. 

​

Wat is daar voor nodig?
De opdrachtgever kan me het beste een vrije rol in zijn organisatie geven. Als ik geaccepteerd word kan ik mezelf zijn, dat heb ik nodig om te creëren. Het gaat er verder om dat ik begrepen word, want dan alleen kan het idee ook worden uitgevoerd en gewaardeerd. Dat zijn mijn voorwaarden. 
 
Wat is je zwakke punt? 
Getallen interesseren me niet. Als mijn boekhouder de cijfers presenteert is het alsof mijn ogen spontaan verdwalen. 

​

Waar wil je aan werken?

Zie volgende pagina.