Zwaartekracht had je gedacht
Laatst werd er enorme drukte gemaakt in de media. Ze hadden het bewijs voor zwaartekracht gevonden! En ‘ze’ waren niet zomaar een paar stratenmakers op zee. Ze waren een groep topwetenschappers van over de hele wereld.
Ik ontwaakte. Het was tijd geworden om de rest wakker te schudden. Want als wetenschappers bewijs kunnen leveren voor een geloof, dan is het je burgerplicht daar melding van te maken. Dan dreigt de wereld gek te worden. Stel je voor dat Isis straks met bewijzen komt dat Allah bestaat.
Welk bewijs de topwetenschappers
precies hadden gevonden begreep ik niet. Het klonk indrukwekkend.
Dat moet gezegd. Maar een bewijs van de zwaartekracht, dat leek me sterk. Je zou dan immers eerst moeten weten wat het is. Voorlopig is zwaartekracht voor mij een aanname. Waaarvoor net zo weinig bewijs is als voor het bestaan van God. Die kennen we ook alleen van de gevolgen.
Om met de gevolgen van zwaartekracht te beginnen: Wie van de Euromast stapt valt zo hard op de grond dat de structuur van de atomen dermate uit de pas loopt met het ontwerp van het lichaam dat niet meer van een levende persoon gesproken kan worden.
Hoe komt dat?
Alles wat wij materie noemen bestaat uit piepkleine deeltjes, atomen. Volgens Einstein (en alle wetenschappers die hem niet willen of durven tegenspreken) oefent de kern van een atoom een magnetische kracht uit op de elektronen die eromheen draaien. Zouden de elektronen niet met grote snelheid bewegen dan zouden ze naar de kern worden getrokken. De atomen, die met zijn allen een lichaam vormen, worden aangetrokken door het veel grotere lichaam, de aarde. Je kunt nagaan dat de magnetische kracht van alle atomen die de aarde vormen veel sterker is dan die van het menselijk lichaam. Vandaar dat wij zwaartekracht ervaren. Klinkt logisch. Hoef je verder geen natuur- of scheikunde voor te begrijpen.
Maar klopt het?
Of om de vraag eens wetenschappelijk te stellen: Welke aannames leiden tot deze logische redenering. Laten we er eens eentje uitpikken. Een belangrijke: De kern van een atoom oefent een magnetische kracht uit.
Heel weinig kracht
Dus binnenin die kern zit een piep-, maar dan ook piepklein magneetje. Van ongeveer een honderdste picometer in diameter. Dat noemen ze de Sterke Kernkracht. Hoe sterk zou die kracht helemaal kunnen zijn? Als die zijn spieren spant, deze magneet, kleiner dan 0,000 000 000 001 meter. Da’s klein hoor.
Toch weet-ie er elektronen mee naar zich toe te trekken. En samen met zijn bevriende atomen, die in een verhouding van elkaar staan als twee zonnen, trekt hij jou toch keihard van de Euromast naar benee. Doen ze dan wel met zijn allen tesaam.
Dusa deze krachtpatsertjes, kleiner dan 0,000 000 000 001 meter, wiens maatjes op ‘zon-tot-zon’ afstand bij hem vandaan staan...
Je begrijpt. Dat kan natuurlijk nooit waar zijn. Zoveel aantrekkingskracht kan er nooit of te nimmer vanuit gaan, van die piep-atoompjes in die gigantische zee van ruimte, om een heel mens mee bij elkaar te houden. Of een Euromast. Of een mens van de Euromast. Dus daar gaat onmiddellijk een streep doorheen.
Sterke kernkracht, mn reet! Magnetische kracht: De prullenbak in.
Wat zou het dan wel zijn? Hoe zou zwaartekracht wel kunnen werken? Als de kracht niet in de kern van het atoom zit.
Dan blijft er nog 1 optie over: De kracht zit rondom het atoom.
Een veel logischer plek. Daar is ook veel meer ruimte voor kracht.
Die kracht kan zich daar lekker uitleven. Die drukt zo hard op het arme atoompje dat het zich ongemakkelijk voelt. Het wil zich liefst van die gekmakende druk verlossen. Het zoekt steun bij zijn vriendjes.
Het moet dus de kracht rond de atomen zijn die de hele boel aan het tollen brengt. En het moet een bijdehante kracht zijn. De kracht moet weten waar te drukken. Die geeft structuur aan de materie.
Gewoon overheen gekeken
Daar waren we voorlopig gewoon even vergeten te kijken. Eromheen. Niks te zien daar. Ja ruimte. Een boel ruimte, dat wel. Een heleboel meer ruimte neemt het in beslag dan die spikkeltjes, die elementjes. Maar die zijn leuk, die dingetjes. Die zijn net als wij.
Bij mensen weet je ook dat degene die hun mond houden niet denken. Als ze zouden denken zouden ze wel wat zeggen. Daar kan je vanuit gaan. Aan hen hoef je geen aandacht te besteden. Je ziet geen hersenactiviteit bij hen en ze praten niet. Dus ze bestaan niet. Zo is het ook met die ruimte tussen de atomen. Die is leeg. Loos. Laat lekker zitten, zonde van je tijd.
Superzwembad
Een beeld: Stel je het niets eens voor als water. Glashelder water. Water dat uit een zwart gat een onbegrensde ruimte vol piepkleine balletjes volspuit. Nou ja, onbegrensd is moeilijk voor te stellen. We doen een glazen waterbol zo groot als een zwembad. Het water komt erin via zwarte gaten en de druk neemt net zo lang toe tot er een lamp implodeert. Kortsluiting! Het hele water is meteen elektrisch geladen. Er blijft water instromen en de kapotte lamp is het zwakke punt. Daar klonteren de piepkleine balletjes samen. Tot de waterdruk zo groot is geworden dat het water alle balletjes door het gat wil uitspugen. Maar dat zagen we aankomen dus we hadden er op die plek nog precies zo’n zwembad tegenaan gezet. Het gat van de lamp vormt het eerste zwarte gat van het nieuwe zwembad…..
Superlicht
Of stel je in plaats van water licht voor dat het bolvormige zwembad vult. Heel dik licht. Een ondoordringbaar zware massa van licht....
Dat bovendien over de merkwaardige eigenschap beschikt om trillingen binnen een mum over eindeloze afstanden te transporteren. Als dat spul tussen de deeltjes zou zitten. Dat zou veel duidelijk maken. Laten we dit maffe licht nu voor het gemak energie noemen. Intelligente energie. Je zou het ook bewustzijn kunnen noemen.
Not four only one force
Dr John V. Milewski denkt er ongeveer hetzelfde over als ik. Hij kwam al 40 jaar geleden op het idee. De 87 jarige natuurklndige heeft zich er bij neergelegd dat de tijd nog niet rijp is voor een nieuw paradigma. Wat dat betreft hoop ik niet dat hij gelijk heeft. Ik gun hem zijn Nobelprijs bij leven.
SUPERLIGHT AND GRAVITY
Gravity is not an intrinsic property of matter. It’s a secondary force. Formed by the reaction of matter to the dynamic field of SuperLight. Milewski calls the One Force that holds the universe together SuperLight.
Gravity is not an attraction! It is the result of a universal pressure, exerted by SuperLight as it rains in from infinity, from all directions, onto every object. And all matter experiences an acceleration caused by SuperLight. Every "particle" is affected by a slight drag, or pressure differential, as SuperLight travels past and through them. Drag turbulence and particle pressures combine to produce the accelerational force we know as gravity.
This acceleration is of little consequence when a single object is in space, at a very great distance from other objects. However, when a second object comes close to the first object, then, the two objects shield each other from the full power of SuperLight pressure. As a result of this, the objects experience an accelerational force toward each other, which is directly proportional to their mass.
Thus, falsely, each object is said to be attracted to each other !
In reality they are being pushed together by the net differential force of SuperLight pressure.
This is according to the Superlight theory what creates gravity. Gravity is a push exerted by SuperLight on objects shielding each other, from a portion of the SuperLight radiation. Gravity then becomes the "Weak Force", from the effects of porous matter.
A WHOLE LOTTA VOID
An atom of matter is about 1018 parts void for each part of solid matter. Because the wavelength of SuperLight is much smaller than the atomic dimension most of SuperLight passes through the atomic structure unopposed. However, when SuperLight contacts the nucleus or electrons it produces the force that holds the electrons in orbit, and the nucleus together. It is the nuclear glue.
This gives matter its chemical properties. Thus, gravity is the weak force since only a very small amount of SuperLight interacts with matter on the atomic scale.
MORE THEN A WHOLE LOTTA VOID
An example that will give you some idea as to how porous solid matter is, as follows: Let us expand the nucleus of an atom to the size of a golf ball, then the electrons in orbit about this nucleus would be about the size of a pea.
Now when this pea makes its orbit about the golf ball, its orbit is not a few feet or even a few yards in diameter, its orbit is about 2 miles in diameter.
Matter is mostly composed of void. This void is filled with energy. Rays of SuperLight.
And only a small amount of SuperLight interacts with the nucleus and electrons. While the majority will pass right through the region.
NUCLEAR FORCE
The nucleus of the atom is extremely dense, when compared to that of the atom as a whole.
The particles of matter in the nucleus are much closer to each other, than those in the electron. The nucleus is probably in the order of 1028 more dense. Thus, the force that holds the nucleus together, must be very strong.
In reality, it is still the effects of SuperLight pushing and interacting, that holds the components of nucleus together. These stronger interactions on the nucleus, are a result of its increased relative density and ability to shield SuperLight.
It is the density and geometry of matter that changes the forces we see.
Thus, from One Source, comes the One Force, that divides and manifests itself in so many interesting ways.
SUPERLIGHT IS THE SINGULARITY
Einstein spent the last half of his life in search of a unifying field theory that would unite all forces into one.
I believe that with SuperLight, a theory can be developed to explain this idea. SuperLight; one force, once source.
The concept I've developed is new, and all aspects have not yet been considered, but what has been covered appears to fit quite well with our current understanding of reality.
I propose that SuperLight energy is the singularity or universal energy force in all nature. And that its interaction with various forms of matter and energy produce all other forces in the Universe.
Specific atomic structures and sub-atomic structures are resonant to and interact with some aspects of SuperLight as it passes through them and our bodies.
The energy that is absorbed is converted into the electrical, magnetic, nuclear and gravitational forces producing our vital life force. This can explain all the forces of nature and life energies.
It is the geometry and density of matter that explains the different forms and intensity of the forces that are produced.
More about this revolution in physicson Dr John Milewski
SuperLight is the unseen force in nature that has been ignored by science. It has been given different names by different cultures for thousands of years.
A Nuous
Chi
Biomagnetic Energy
Wilhelm Reich's Orgone Energy, Tesler's Free Earth Energy,
Animal Magnetism,
Space Energy,
Vacuum Energy,
Zero Point Energy
SuperLight was identified scientifically over 100 years ago when James Clerk Maxwell solved his famous wave equation.
This occurred shortly after radio was invented by Nikola Tesla, and theoretical physicists tried to find a mathematical model to explain radio waves. When using positive numbers in Maxwell's Equations this explains radio waves and also all forms of electro–magnetic radiation such as light, radio, TV, microwaves, x–rays, etc.
What his equation also explains 100 years ago was SuperLight, but because it was the solution that comes from the use of negative numbers, "this second solution" was ignored for over 100 years.
Remember when you were taught algebra and were told to ignore imaginary numbers (e.g. The square root of –1) because they have no meaning in this world. Well, times have changed and now we have a very valid second solution to Maxwell's equation and it is SuperLight.